JESTEŚMY PIERWSZĄ I JEDYNĄ
GALERIĄ SZTUKI ABORYGEŃSKIEJ
W EUROPIE ŚRODKOWEJ
POZNAJ SYLWETKI NASZYCH ARTYSTÓW
WALALA TJAPALTJARRI
Od momentu, gdy Walala Tjapaltjarri rozpoczął swą przygodę jako malarz w 1997 r., zyskał uznanie na całym świecie, będąc uczestnikiem wielu krajowych i międzynarodowych wystaw, zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w prywatnych oraz publicznych kolekcjach w Australii, Europie i USA. Walala po raz pierwszy zetknął się z malarstwem dzięki swemu bratu Warlimpirrnga, również malarzowi, cieszącemu się międzynarodowym uznaniem. Mimo, że pierwsze obrazy Walali były utrzymane w klasycznym stylu Tingari, zwykle typowym dla malowania ciała, kreślenia podłoża i dekoracji tradycyjnych artefaktów, artysta w ciągu kilku miesięcy rozwinął swój własny, innowacyjny styl. Zaczął malować abstrakcję, bazując na klasycznych projektach Pintupi, tworząc bardzo graficzny język opisujący jego kraj oraz miejsca ceremonii. Wcześniej Walala i jego rodzina prowadzili tradycyjne, koczownicze życie w społeczeństwie łowieckim. Ich dogłębna znajomość lądu i zamieszkującej go flory oraz fauny pozwoliła temu plemieniu przetrwać tysiące lat.
Nagrody i wyróżnienia:
Finalista NATSIAA, Darwin w latach: 1997, 1998, 1999, 2000.
Opis obrazu:
Uwydatnione na jego obrazach prostokąty tworzą zarówno fizyczną, jak i duchową mapę Walali. Pod koniec 1984 roku Walala i kilku innych członków plemienia Pintupi wyszło z odległej dziczy pustyni Gibson w Australii Zachodniej i nawiązało pierwszy w historii kontakt ze społeczeństwem europejskim. Opisywany jako „Zaginione Plemię” on i jego rodzina, trafili w 1984 roku na pierwsze strony gazet na całym świecie.
Wybrane wystawy indywidualne:
2019 Walala Tjapaltjarri Self-portrait, Fundacja Opale, Lens, Switzerland
2001 Tingari Cycle – Walala Tjapaltjarri, Galeria FireWorks, Brisbane
1999 Cykl Tingari – Walala Tjapaltjarri, Galeria FireWorks, Brisbane
1998 Tingari – Men's Business, Galeria Coo-ee, Sydney
1998 Malowidła Walali Tjapaltjarri, Galeria Vivien Anderson, Melbourne
LORNA BROWN NAPANANGKA
Lorna urodziła się około 1965 roku w buszu w Haasts Bluff. Jej matka, Annie Ellis Nampitjinpa, jej dziadek, Obed Raggett i inni członkowie rodziny przeprowadzili się do Papunyi, jeszcze kiedy Lorna była dzieckiem. Lorna chodziła do szkoły w Papunya i doskonale pamięta zajęcia plastyczne z Geoffreyem Bardonem (odkrywcą malarstwa aborygeńskiego, tzw. Contemporary Aboriginal Art). Artystka zaczęła na poważnie malować w 1999 r., a do 2005 r. odbyła trzy wystawy indywidualne w galerii Alcaston w Melbourne. Lorna maluje Sen swojego dziadka.
Nagrody i wyróżnienia:
2006 Wynne Prize, Art Gallery of New South Wales, Sydney – Finalistka
Wybrane wystawy indywidualne:
2016 Lorna Brown Napanangka, Alcaston Gallery, Melbourne
2005 Alcaston Gallery, Melbourne, VIC
2004 Alcaston Gallery, Melbourne, VIC
2003 Alcaston Gallery, Melbourne, VIC
Kolekcje:
National Gallery of Australia, Canberra
Owen Wagner Collection of Australian Art at the Hood Museum of Art,
Charlottesville, VA, USA
Art Gallery of South Australia, Adelaide
Artbank, Sydney Union Bank of Switzerland, Zuerich
GEORGE WARD TJUNGURRAYI
Artysta o rozgłosie międzynarodowym. Urodził się około 1945 r. w pobliżu Lararry, na południowy wschód od Kiwirrkura. W 2004 roku George Ward otrzymał prestiżową nagrodę Wynne za malarstwo pejzażowe w Art Gallery of New South Wales. Jest drugim, jak dotychczas, rdzennym malarzem Australii, uhonorowanym tą nagrodą. Reprezentowany w najważniejszych zbiorach Australii, w tym w Galerii Narodowej Wiktorii, Galerii Sztuki Nowej Południowej Walii, Sądzie Najwyższym Terytorium Północnego, a także w Musée des Arts d’Afrique et d’Océanie w Paryżu i Groninger Museum w Holandii. Po raz pierwszy namalował na płótnie w 1984 roku. Zachowało się kilka elegancko „klasycznych”, koncentrycznych dzieł kropkowych z tego okresu. Po śmierci jego brata Yala Yala w 1998 r. odpowiedzialność za malowanie spadła na barki Warda. Zaczął tworzyć na poważnie, rozwijając swój własny, odrębny styl. Płótna, które produkował nie przypominały niczego, co pojawiło się wcześniej w ruchu sztuki pustynnej. Był powściągliwym i cichym człowiekiem. „Jestem człowiekiem z buszu” – upierał się, z wyraźnym, dumnym zacięciem w głosie.
Anita Angel – kuratorka sztuki na Uniwersytecie Karola Darwina, mówi o jego sztuce:
„Jest natychmiast rozpoznawalny. Ma swój styl, ale to coś więcej niż tylko styl. On wychodzi z jakiejś głębi swojego umysłu, aby uchwycić to, co robi. Nie eksperymentuje, dokładnie wie, co tworzy.”
Ward zmarł 22 września 2023 roku.
Wybrane wystawy autorskie:
2010 George Ward Tjungurrayi, Trevor Victor Harvey Gallery, Sydney
2005 George Ward Tjungurrayi, Clarence Gallery, London
1998 Gallery Gabrielle Pizzi, Melbourne 1997 Utopia Art, Sydney
Setki wystaw grupowych, w tym 2013 Venice Biennale, Imago Mundi, Venice
Nagrody i wyróżnienia:
2004 Nagroda Wynne, Galeria Sztuki Nowej Południowej Walii, Sydney – Zwycięzca
2003 20. NATSIAA, Darwin – Finalista
2003 Desert Mob, Araluen Art Center, Alice Springs – Finalista
Opis obrazu:
Ta porywająca praca jest doskonałym przykładem wielowarstwowych kompozycji artysty. Obraz przedstawia Karrkurritinytja (Jezioro MacDonald) i opowiada o podróżach mitologicznych przodków, znanych jako Tingari, którzy przemierzali tę krainę, odprawiając rytuały i tworząc święte miejsca kultu.
CHRISTINE NAKAMARRA CURTIS
Christine Nakamarra Curtis przyszła na świat w rodzinie artystów, do której należą Kelly Napanangka Michaels – jej matka, Roy Jupurrurla Curtis – jej ojciec i Alice Nampijinpa Henwood Michaels – jej ciocia. Artystka zaczęła malować w 2007 roku. Przedstawia Sny swojego dziadka ze strony matki. Odnoszą się one bezpośrednio do jej krainy, charakterystycznych cech krajobrazu, a także zamieszkującej ten region fauny i flory. Historie te przekazywane są w jej rodzinie z pokolenia na pokolenie od tysiącleci. Wykorzystując nieograniczoną paletę kolorów, Christine nadaje swojej rdzennej kulturze własną, nowoczesną interpretację.
Wybrane wystawy zbiorowe:
2022 Tanami Today, Art Mob, Hobart
2022 Out Bush: Warlu
2022, Flinders Lane Gallery, Melbourne
2019 The Children of the Warlpiri, Art Mob, Hobart, TAS
2018 Land and Sky – Warlpiri Artists, Japingka Gallery, Fremantle, WA
Opis obrazu:
Mina Mina Jukurrpa opowiada historię grupy przodków archaicznych kobiet, które w trakcie kreacji świata szły przez krainę Mina Mina tańcząc. Kiedy tańczyły, z ziemi wyrastały „karlangu” (kije do kopania). Kobiety zbierały je i podążały dalej na wschód. Za świętymi kobietami szli mężczyźni z podklanu Jakamarra. Mężczyźni udawali ptaki, krakali i chowali się w krzakach. Tańczące kobiety wzburzyły ogromną chmurę kurzu, która zmiotła z powierzchni ziemi „walyankarna” (wężowych przodków). Wężowi przodkowie byli wcześniej wiedźmowymi larwami (owad pustynny), które zatrzymały się w Mina Mina, by podglądać tańczące kobiety. Chmura pyłu wyrzuciła ich dalej na północ, do Yaturluyaturlu. W ten oto sposób Śnienie Kobiety i Śnienie Wiedźmowych Larw splatają się w jedność. Umożliwiło to kobiecym przodkom obserwację larw i utrwalało tradycyjną wiedzę o tym, jak najlepiej je zlokalizować oraz ugotować. Umiejętności te, kobiety Warlpiri wykorzystują do dziś. Sen Jukurrpa zawiera więc cenne informacje na temat męskich i kobiecych ról społecznych w kulturze Warlpiri, szczególnie w kontekście wykonywanych rytuałów. Role te były bowiem odwrócone: kobiety opiekowały się świętymi miejscami i bronią, co jest obecnie wyłącznie domeną mężczyzn. Na obrazach Mina Mina Jukurrpy często używa się krętych linii do przedstawienia wężowej winorośli. Koła i zaokrąglenia mogą przedstawiać „jinti parta” (pustynne trufle), które kobiety zbierały podczas podróży, a proste linie reprezentują „karlangu” (kije do kopania).
VALERIE NAPANANGKA MARSHALL
Valerie Napanangka Marshall urodziła się w szpitalu Alice Springs, najbliższym szpitalu społeczności Ltyentye Apurte, znanej również jako Santa Teresa, rdzennej społeczności Arrernte na Terytorium Północnym Australii, około 80 kilometrów od Alice Springs. Niedługo po narodzinach Valerie, jej rodzina przeprowadziła się do Yuendumu, a następnie do Nyirripi, gdzie artystka mieszka do dziś. Uczęszczała do Kormilda College, aborygeńskiej szkoły z internatem w Darwin. Maluje od 2001 roku w Warlukurlangu Artists Corporation, centrum sztuki zarządzanym przez Aborygenów w Yuendumu, społeczności odległej 290 km od Alice Springs. Maluje Sny ojca, związane z jej ziemią, cechami krajobrazu, zamieszkującymi ją roślinami i zwierzętami. Te Marzenia Senne przekazywane są z pokolenia na pokolenie w jej rodzinie przez co najmniej 50 tysiącleci. Aby przedstawić swoją tradycyjną Jukurrpę, Valerie wykorzystuje tradycyjną ikonografię, rozwijając jednocześnie swój własny, nowoczesny styl.
Opis obrazu:
Pikilyi to duży i ważny zbiornik wodny oraz naturalne źródło w pobliżu stacji Mount Doreen. Pikilyi Jukurrpa (Vaughan Springs Dreaming) opowiada o krainie dwóch tęczowych węży, prehistorycznych herosów, którzy żyli razem jako mąż i żona. Kobieta „tęczowy wąż” należała do grupy skórnej Napanangka, a mężczyzna do Japangardi. Był to związek tabu, sprzeczny z prawem religijnym Waripiri. Mimo to, pewnego dnia kobiety z klanu Napanangka i Napangardi usiadły przy dwóch wężach i poodrywały z nich wszy. W podzięce za tę przysługę, tęczowe węże pozwoliły kobietom zaczerpnąć wody ze źródeł w Pikilyi. Stało się tak, ponieważ węże były „kirda”, czyli duchowymi właścicielami tego kraju. Duchy pary tęczowych węży nadal przebywają w Pikilyi. Sen ten należy do kobiet i mężczyzn z grupy skórnej Japanangka/Napanangka i Japangardi/Napangardi.
WSZYSTKIE OBRAZY ZNAJDUJĄCE SIĘ W KOLEKCJI UTOPIA ART DREAMTIME STORIES ZAKUPIONE ZOSTAŁY ETYCZNIE I POSIADAJĄ CERTYFIKATY AUTENTYCZNOŚCI.
NASZA GALERIA RESPEKTUJE DAWNYCH I OBECNYCH CZŁONKÓW STARSZYZNY ABORYGEŃSKIEJ.
JEŚLI JESTEŚ ZAINTERESOWANY ZAKUPEM OBRAZU
Z NASZEJ GALERII LUB CHCESZ ZAMÓWIĆ DRUKOWANĄ WERSJĘ KATALOGU 2023/2024, SKONTAKTUJ SIĘ
Z NAMI VIA E-MAIL: iwona@cap-lawyers.com.au
